ตะกรุดท่านพ่อเฒ่าไม้เท้าทอง หลวงพ่อเอียด วัดโคกแย้ม จ.พัทลุง

ตะกรุดท่านพ่อเฒ่าไม้เท้าทอง

หลวงพ่อเอียด

วัดโคกแย้ม จ.พัทลุง

ขนาดยาว 4 ซ.ม. กว้าง 1 ซ.ม.

ตะกรุดท่านพ่อเฒ่าไม้เท้าทอง

(อุดผงตะเคียน ประตูหน้าต่างอุโบสถ)

ตะกรุดดอกเล็กเป็นตำราหนึ่งของท่านพ่อเฒ่าไม้เท้าทอง

เป็นตะกรุดเฉพาะไม่ทราบว่าอยู่ยุคสมัยใด ตามความเป็นมาพอสังเขปได้ว่าคืนหนึ่งท่านพ่อเฒ่าไม้เท้าทอง ได้เข้ามาในนิมิตและบอกว่าอยากช่วยสร้างอุโบสถให้เสร็จ ท่านพ่อเฒ่าบอกว่าฉันเคยอยู่ที่แถวนี้และคนในยุคสมัยฉัน เขาจะพากันเรียกฉันว่า "ท่านพ่อเฒ่าไม้เท้าทอง" ในยุคของฉันๆช่วยบรรเทาทุกข์ให้กับคนที่อยู่แถวนี้ ครูบาอาจารย์ฉันอยู่ในเขา ฉันทันต์บรรพต (เขาอ้อในยุคปัจจุบัน) และที่ฉันมาหาท่านในวันนี้ ฉันจะมาบอกว่าให้ท่านไปทางทิศเหนือของวัด จะมีต้นไม้อยู่ต้นหนึ่งซึ่งมีลักษณะคดงอคล้ายไม้เท้าเก้าปล้องจะไม่มีใบ ยืนตายคาต้นสุงประมาณ3ศอกเศษ ให้ไปถอนมาและก่อนที่จะถอนให้ท่านจงนำเอาดอกไม้5สี ธูปเทียนแพข้าวเหนียวดำ 3กำมือ และบายศรีปากชาม 1คู่ นำไปทำพิธีขอที่โคนต้นไม้ และจึงค่อยทำการถอนขึ้น และหลังจากนั้นให้นำไปขูดเป็นผงและให้นำไปผสมกับไม้ตะเคียนทองที่ท่านนำมาทำประตู หน้าต่าง อุโบสถ แล้วก็ให้อุดลงไปในตะกรุด แต่ตะกรุดที่ทำมานี้ต้องมีความยาว 1.5นิ้ว และให้ลงอักขระเลขยันต์ตามที่

ฉันบอกให้ ฉันจะเขียนให้และท่านจงจำเอาไว้ แล้วให้ท่านนำความฝันทั้งหมดไปบอกกับท่านเอียด และเล่าให้ท่านฟังทั้งหมด ท่านเอียดจะช่วยท่านและในวันปลุกเสกจงนำธูป 16ดอก ดอกไม้5สี 1ชุด จุดกลางแจ้งบอกฉัน ฉันจะมาทำพิธีให้ท่านทั้งหมด พร้อมกับท่านเอียด พระมหาสมพรจึงได้ถามอีกว่าแล้วคนนำไปใช้จะได้ผลอย่างไรครับ ท่านพ่อเฒ่าไม้เท้าทองจึงตอบกลับว่า ตะกรุดของฉันนั้นจะดีไปทางเสน่ห์ เมตตาสูง เป็นตำราหนึ่งที่ฉันรักมากในยุคของฉัน ฉันไม่เคยทำให้ใคร แต่ตอนนี้ฉันอยากจะช่วยสร้างอุโบสถ ฉันจึงอยากให้ท่านทำขึ้นมาและท่านไม่ต้องบอกใครนะว่าดียังไง คนที่นำไปใช้จะเห็นผลเองและทุกคนต้องอยากได้เพิ่มอีก และต่อไปในภายภาคหน้าตะกรุดดอกนี้ จะมีแต่ผู้คนอยากได้ไว้ในครอบครอง จะมีราคาค่างวดที่สูง คนที่จะได้ตะกรุดดอกนี้จะต้องเป็นศิษย์เก่าหรือลูกหลานของฉัน ไม่ว่าอยู่ที่ใดเขาจะมาเอาของเขาไป

และท่านจงรับปากเอาไว้อย่างหนึ่งนะว่าจะสร้างเพียง 1,974ดอกเท่านั้น ห้ามทำอีก (ในช่วงที่ท่านพ่อเฒ่าพูดอยู่นั้นร่างของท่านจากพ่อเฒ่าแก่ๆคนหนึ่ง ได้กลายเป็นบรมครูปู่ฤาษีมีร่างกายใสสว่าง นุ่งห่มขาวมีเครายาวถึงหัวเข่า ไม้เท้าจากที่ท่านถือมานั้นจากธรรมดากลายเป็นสีทอง)พระมาสมพรจึงตกปากรับคำท่านพ่อเฒ่าไม้เท้าทอง พระมหาสมพรจึงสะดุ้งตื่นขึ้นตอนนั้นเป็นเวลา 05:30 น.พอดี พอรุ่งเช้าพระมหาสมพรได้ดำเนินการทำตามที่ท่านพ่อเฒ่าบอก ไปทางทิศเหนือของวัด ตอนไปวันแรกท่านท้อใจมาก เพราะทางที่ไปมันเป็นป่าทึบและเป็นเขา ท่านจึงได้กำหนดจิตและบอกขึ้นมากับตัวเองว่า

กระผมเริ่มท้อแล้วพรุ่งนี้กระผมจะเดินทางหาต่ออีกสักวัน ถ้าไม่เจอกระผมจะกลับเพราะบายศรีเริ่มจะเหี่ยวแล้ว พอวันรุ่งขึ้นพระมหาสมพรก็เดินทางต่อ พอเดินไปได้ครึ่งวันกว่าก็ยังไม่มีวี่แวว พระมหาสมพรจึงเริ่มที่จะท้อ บายศรีก็เริ่มที่จะเหี่ยวแล้ว แต่เป็นที่น่าแปลก ตอนที่ท่านพระมหาสมพรนั่งลงกับขอนไม้ ได้ปรากฏว่ามีลมจากไหนก็ไม่รู้ ได้พัดกรรโชกอย่างแรง และในใจกลางที่มีต้นไม้แหวกนั้น ก็มีต้นไม้หนึ่งซึ่งไม่มีใบ คดงอเหมือนไม้เท้า ยืนตายคาต้นอยู่ใจกลางต้นไม้พวกนั้น ซึ่งเหมือนในฝันของท่าน ท่านดีใจมาก ท่านจึงนำเครื่องบวงสรวงไปทำพิธีถอน และนำต้นไม้นั้นกลับมาทำการบดเป็นผง บวกกับผงตะเคียนของหน้าต่างประตูอุโบสถวัดท่าน พอเสร็จสรรพท่านมหาสมพรจึงได้ทำตามในนิมิตและผงไม้เท้าทองที่ท่านมหาสมพรไปหามาทั้งหมด นำไปบอกพ่อท่านเอียด พ่อท่านเอียดรับทราบ ท่านจึงบอกว่าฉันจะทำให้ จะได้เอาจัตตุปัจจัยไปสมทบทุนสร้างอุโบสถ และให้ออกในนามฉัน แล้วพ่อท่านก็ยิ้มบอกว่าดีมากๆ เป็นของดีจริงๆ

ในยุคนี้ถ้าใครได้ไป ต้องดีกับคนๆนั้นแน่นอน หาไม่ได้อีกแล้ว (วิธีใช้ให้ตั้งนะโม3จบ ภาวนา"มะศรี มะศรี คนเห็นคนรัก คนเห็นคนเมตตา ของดีๆ จงมาหากู")

ขอบคุณข้อมูลจาก นิตยสารนะโม